พืชผักผลไม้
ฉันมาจากอเมริกากลางและอเมริกาใต้ แต่กะลาสีโปรตุเกสคงเอาฉันมาสยามหลายปีที่แล้ว ฉันมีเนื้อสีขาวที่มีรสหวาน มีเมล็ดดำ แต่เปลือกและเมล็ดมีพิษนิดหน่อย เนื้อค่อนข้างนิ่มเหมือนพุดดิ้ง กินด้วยช้อนได้นะคะ
เมนูของร้านอาหารที่อเมริกาเปลี่ยนชื่อของฉันเป็น “ตานก” ฉันสีแดง สีเหลือง และสีเขียวแล้ว
แต่
ชนิด ฉันเป็นผลไม้แต่ฉันไม่หวาน และหลังจากทานฉัน บางคนก็จะต้องดื่มน้ำเยอะค่ะ
คนส่วนใหญ่เรียกฉันว่า “
ผัก
” แต่ฉันเป็นผลไม้เพราะมีเมล็ด ดอกไม้ของฉันสวยมากและดูเหมือนดอกกล้วยไม้นิดหน่อย ตัวของฉันผอมและไม่สั้นเลยค่ะ
ฉันมีตัวค่อนข้างยาว เปลือกของฉันสีเขียวเข้ม มีเนื้อและเมล็ดสีขาวอมเขียว ฉันมีเมล็ดเยอะ ตอนฉัน
ถูก
ดองแล้ว
คนชอบวางฉันบนแฮมเบอร์เกอร์ค่ะ
ตัวของฉันค่อนข้างใหญ่ ตอนดิบเปลือกสีเขียว ตอนสุกเปลือกสีเหลืองและเนื้อสีส้มอมชมพู ฉันไม่รู้ว่าคนเกลียดฉันถึงขนาดนี้
เพราะ
คนชอบหั่นฉันเป็นเศษบางๆ ยาวๆ และ ใช้สากตำฉันในครกก่อนกินเป็นสลัดค่ะ
ห้ามนอนใต้ต้นฉัน หรือคุณอาจจะได้ความรู้เกี่ยวกับแรงโน้มถ่วง เพราะฉันหนักและมีเปลือกหนักหนา กินฉันไม่ง่าย แต่ภายในมีน้ำสีขาว
กินแล้ว
สดชื่นและเนื้อหวาน ฉันเป็นหนึ่งในส่วนผสมในขนมหวานไทยหลายอย่างค่ะ
ฉันสีเขียว มีรูปร่างกลมๆ และฉันอยู่ในฝักกับเกลอราวๆ 5-6 เม็ด ตามปกติไม่มีใครที่จะกินฝักของฉัน (แม้ว่ากินได้)
ฉันไม่ใช่สับปะรดและไม่ใช่ “ไม่เป็นสับปะรด” เพราะอร่อยและดีต่อสุขภาพ นักวิ่งชอบกินฉันก่อนแข่งขันเพราะฉันมีโพแทสเซียมสูงและน้ำตาลให้
พลังงาน
วิธีกินฉันก็ง่ายๆ อาจจะพูดได้ “กินฉัน (ชื่อของ) ฉันๆ”
ฉันเป็นพืชใบที่มีใบซ้อนกันเป็นหลายชั้นทำให้มีรูปร่างกลมๆ คนไอร์แลนด์ชอบกินฉันกับเนื้อแช่เกลือ คนไทยชอบผัดฉันหรือต้มในซุป
ถ้านั่งรถไฟไปกาญจนบุรี คงจะเจอแม่ค้าขายฉันดิบโรยพริกเกลือ เวลาดิบอาจจะใช้เป็นส่วนผสมในส้มตำ ที่อเมริกาคนชอบกินฉันสุก ที่เมืองไทยคนชอบกินฉันกับข้าวเหนียว
ฉันเป็นผลไม้พื้นเมืองของเอเชียอาคเนย์ ฉันทรงกลม เปลือกสีม่วงเข้ม เนื้อของฉันแบ่งออกเป็น 4-8 ลิ่ม มีรสชาติหวานอมเปรี้ยวและมีความกลมกล่อม ฉัน
ได้
รับฉายาว่า “ราชินีผลไม้”
จุดกำเนิดของฉันคือเอเชียกลาง แต่คนเอาฉันไปเอเชียและยุโรป ฉันทรงกลมและอยู่ในต้นไม้ ตามปกติตอนสดเปลือกของฉันเปลี่ยนจากสีเขียวเป็นสีแดง แต่เนื้อก็สีขาวตลอดเวลา อย่ากินเมล็ดของฉันเพราะมีสารหนูนิดหน่อย ในครอบครัวของฉันมี่พันธุ์ที่คนเรียกว่า “อร่อย” แต่ฉันคิดว่าชนิดอื่นๆ ก็อร่อยกว่า
สหรัฐอเมริกาเคยมีประธานาธิบดีที่เป็นเกษตรกรปลูกฉัน ช้างชอบกินฉัน ฉันก็เป็นขนมโปรดของคนดูละครสัตว์เหมือนกัน ฉันเป็นเมล็ดที่เติบโตระหว่างรากใต้ดิน ฉันอยู่ในฝักกับเพื่อนอีกหนึ่งสองเมล็ด กินฉันง่ายๆ ได้ เพราะฝักแตกละเอียดง่ายกว่าผลไม้แห้งเปลือกแข็ง
มีเรื่องที่เล่าว่า เวลาการแสดงแย่มาก คนดูอาจจะขว้างฉันใส่นักแสดงบนเวธี ฉันรูปร่างกลม ชนิดส่วนใหญ่เป็นสีแดงตอนสด (แต่บางชนิดสีเหลือง) ตอนแรกคนยุโรปคิดว่าฉันมีพิษ แต่ฉันไม่มีเลย พิซซ่าต้องมีซอสที่ทำด้วยฉัน
ฉันเป็นพืชใบ แต่จริงๆ แล้วฉันเป็นสมาชิกหนึ่งของครอบครัวต้นเดซี่ แต่เกษตรกรจะต้องรีบมาเก็บเกี่ยวฉันก่อนฉัน
ออกดอก
เพราะหลังจากนั้น ใบจะขมเกินไป ใบของฉันสีเขียวอ่อน ตามปกติฉันเป็นฐานในสลัด
ตอนยุคอเมริกาเป็นอาณานิคมของสหราชอาณาจักร ฉันเป็นสัญลักษณ์สำหรับความรวยและการยินดีรับแขก เพราะอร่อยและหายาก ฉันมีรูปร่างคล้ายๆ แจกันที่มีมงกุฎทำด้วยใบไม้ยาวๆ เปลือกของฉันดูเหมือนเกล็ดของปลาที่มีดาวห้าแหลม เนื้อของฉันสีเหลือง หวานมาก มีวิตมินซีสูงเหมือนส้ม แต่ฉันไม่
ใช่
ญาติกับส้มเลย
ที่อเมริกาฉันตัวค่อนข้างใหญ่ แต่เล็กกว่าขนุนหรือทุเรียนมากๆ ยาวกว่ากว้าง มีเปลือกสีม่วง แต่ที่เมืองไทย ฉันตัวเล็ก รูปร่างกลมๆ เปลือกสีเขียวอ่อนที่คงมีลาย ฉันชอบอาบน้ำในแกงเขียวหวาน
ชื่อของฉันคล้ายๆ ชื่อของสีหนึ่ง ในภาษาอังกฤษเรียกฉันว่าเป็น “แอปเปิล” แต่ฉันมีส่วนเว้าส่วนโค้งเหมือนลูกแพร์ มีเปลือกบาง
ซึ่ง
ตามปกติเป็น
สีแดง เนื้อของฉันกรอบดี มีน้ำเยอะ
ฉันเป็นสมาชิกหนึ่งในครอบครัวหอม แต่ชื่อของฉันไม่มีคำว่า “หอม” ถ้าใส่สร้อยคอทำด้วยฉันจะป้องกันแวมไพร์ได้ ในอาหารฉันหอมดีมาก แต่อาจจะทำให้มีกลิ่นปาก
ผมอร่อยมาก แต่ห้ามเอาผมกลับไปห้อง
ที่
โรงแรม และ
แม้ว่าบางคนคิด
ว่าผมเหม็น ผมมีฉายาว่า
“ราชาผลไม้”
ฉันเป็นผลไม้และประเภทผลไม้ด้วย ฉันมีวิตามินซีสูง ฉันมีเปลือกหนาแต่ปอกง่ายๆ สีของฉันเป็นชื่อของฉัน
